Սպանախն արժեքավոր է իր վիտամինային հարուստ կազմով: նրա տերևներում կան C, B1, B2, ֆոլեինաթթու, պիրիդօքսին (B6), պանտոտենային թթու (B3), ռուտին (P), նիկոտինաթթու (PP), K, D, E,N վիտամիններ:
Ընդ որում վիտամին C-ն, որը սպանախի մեջ ավելի շատ է, քան հազարի ու թրթնջուկի մեջ, և կարոտինը շատ կայուն են, դրա համար չեն քայքայվում եփելիս:
Սպանախը հարուստ է երկաթով, նրա քլորոֆիլն իր քիմիական բաղադրությամբ նման է արյան հեմոգլոբինին: Այս բոլորը ֆոլեինաթթվի բարձր պարունակության հետ զուգակցված, սպանախի կիրառությունը որոշակի են դարձրել որպես բուժական-դիետիկ միջոց արյան մի շարք հիվանդությունների և թոքախտի դեմ:
Սպանախի ամենօրյա օգտագործումն օգնում է մարսողական օրգանների, սիրտ-անոթային համակարգի գործունեության կարգավորմանը, ոսկրերի կազմավորմանը:
Մանկական սննդի մեջ սպանախը խիստ անհրաժեշտ է, որովհետև D2 հակառախիտային վիտամիններով և հանքային աղերով: Սպանախի մեջ կան նաև այլ օգտակար նյութեր, սակայն նրա մեջ շատ կա թրթնջուկաթթու, որը հակացուցված է աղային փոխանակությունը խանգարված մարդկանց: Այդպիսի հիվանդություններ ունենալու դեպքում սննդակարգից պետք է հանել սպանախը:
Այն օգտակար է շաքարախտով և արյան բարձր ճնշմամբ տառապող հիվանդներին: Սննդի մեջ օգտագործվում են մատղաշ բույսերի խոշոր տերևները, որոնց ցողունները դեռ չեն առաջացել:
Ավելի լավ է սպանախն ուտել հում վիճակում, որպես աղցան, չնայած նրանից կարելի է պատրաստել ապուրներ, պուդինգներ, կոտլետներ, պյուրե, հյութ:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ Հայ Ինֆո-ն