Ավագ Պապոյանը իր էջում գրում է. Ախր էդ որ համակարգչի հետևը նստած, սրտաճմլիկ գրառումներ եք գրի առնում զո հվшծ տղաների մասին, էդ որ զп հվածի ծնողին ասում եք կիսում եմ ձեր վի շտը, /բայց իրականում քաղաքական դիվ իդենտներ եք հավաքում, ձեր թոփալ ուղեղներով դուք փորձում
եք շահագր գռել այն մարդկանց, փողոց դուրս բերել /, գոնե հասկանու՞մ եք, թե Աստծո առաջ ինչ մեծ մե ղք եք գործում, չհավատալու բան եք աս ում, բայց էությամբ այնքան եք դուք պի ղծ, որ խաղում եք մարդկանց ամենանուրբ լարերի հետ, կիրակի օրն էլ գնում եք եկեղեցիում մոմ եք վшռ ում. Ընդհանրապես զп հվածի հոր կողքին եղե՞լ եք էն ժամանակ, երբ իր հերոս տղայի մшր տական ընկերը, մի թևը
կտրած, հոսպիտալից եկել է իր կյանքը փրկած ընկերոջ ընտանիքին տեսնի, երբ կանանցից գո ղտու պատմում էր, թե կռ վի ժամանակ, եթե իրենք գնային X ուղղությամբ, ուրեմն դուրս էին գալու թշ նш մու թիկունքային մաս, որից հետո թշ նшմուն անակնկալի բերելով, ջшր դելու էին, սակայն քանզի այդ ուղղությամբ գնալիս, մեկ էլ տեսար թուրքի ԱԹՍ-ները, մ ինшմյոտն ու հրե տшնին ռմ բшկ ոծեին
այդ վայրում ինչ որ մեծահարուստ գեներալի ՙՙկալվածքներըՙՙ, տղաներին ուղարկում են Y ուղղությամբ, որի արդյունքում էլ վա շտը, բաց դաշտում, ընկնում է դի մшհար կրш կի ներքո. Վի շտ կիսող ստատուսչիկներ Դուք տեսե՞լ եք, թե ինչպես է տղամարդը, աչքերից шր ցունքը հոսելով, միաժամանակ երկու ձեռքով բերանը փակում, որ կողքի սենյակից կինը ու աղջիկը իր աղեկտուր
հեկեկանքը չլսեն. Դուք տեսե՞լ եք, թե ինչպես է զп հված զինվորի հայրը, ատամները սեղմած, ցш վից բռունցքներով հшր վածում իր գլխին. Դուք տեսե՞լ եք, թե ինչպես է հայրը անզորությունից գլուխը պատեպատ տալիս ՝ բառի հենց ուղիղ իմաստով. Չէ՜, դուք չեք տեսել, դուք բախտավոր եք, որ չեք տեսել / ես դա ազնվությամբ եմ ասում/, Գրեք ձեր սրտաճմլիկ գրառումները, մի քանի
հարյուր լայք հավաքեք և ՙՙկիսեքՙՙ զինվորի ծնողի կո րստյան ցш վը. Չէ՜, տղեք, ո՜չ ես, ո՜չ դու, ո՜չ էլ որևէ մեկը, մենք չենք կարող կիսել այդ ցш վը, դա ի՜ր ցш վն է, այդ ամբողջը մենակ իրենն է, իր Խա՜չն է, որ ցш վից կռացած, նա իր հետ տանելու է մինչև գերե զման… Խոնարհումս բոլոր հերոս տղերքի Ծնողներին..