Լյովա Եղիազարյանը իր էջում գրում է. Քոչարյանը տա ռապել եւ տառապում է բացառիկ ինքնսիրահարվածությամբ ՝նարցիսիզմով: Հոգեբույժները պնդում են, որ չափից դուրս նար-ցիսիզմը հոգեկան շեղում է, խանգարում և կարիք ունի բուժման; Ֆրոյդը նաև կարծում էր, երբ նարցիսիզմի մակարդակը բարձր է, այն մարդու համար արգելք է հանդիսանում սիրել կամ կարեկցել ուրիշներին: Նրա մոտ նարցիսիզմը կրել եւ կրում է խրոնիկ բնույթ՝ մշտական արհամարանք ու ատե լություն շրջապատի նկատմամբ; Նրա գործողությունները միտված էին սեփական ԵՍ-ը բավարարելու ու դրան հասնելու համար ոչնչացնում էր ցանկացած խոչընդոտ ՝լիներ այն մանկության ըն- կեր, թե խաղաղ ցուցարար; Նարցիստներին հատուկ է մեծամտությունը, փառամոլությունը «անսխալականության» բարդույթը, նպատակին հասնելու մոլուցքը, ստախոսությունը;
Ամենավտանգավորն այն է, որ նրա իշխանության տարիներին ձևավորվեցին նարցիստներ, որոնց գոծունեության պտուղները քաղում ենք առ այսօր, ովքեր պայ քարում են նրա վերադարձի համար: Նա և իր շրջապատը սխալ հաշվարկ են արել: Ոչինչ չի մոռացվել: