Այդ երեկո աշխատանքից տուն էի վերադառնում, չգիտեմ, թե ինչու որոշեցի այ ճանապարհով գնալ, սովորաբար ես այդ ամայի ճանապարհը չեմ սիրում, բայց մեծ մեքենան մայրաքաղաքի ծանրաբեռնված փողոցներում հեշտ չէ վարել: Զգացի, որ լավ չեմ զգում ու  կանգնեցրի մեքենան և դուրս եկա մաքուր օդ շնչելու: Դրսում սառնամանիք էր, ու գիշերվա  մոտ ավելի էր ցրտում: Դուրս եկա մեքենայից,  վերցրի հեռախոսը, որ կնոջս տեղյակ պահեմ, որ մի փոքր կուշանամ: Այդ պահին մի ձայն լսեցի, տարօրինակ էր, մոտակայքում բնակավայր չկար,  ինչպես կարող էր այդ ուշ ժամին  այդտեղ մարդ լինել:

Ինձ մոտեցավ  մի տարիքով  կարճահասակ մարդ և ասաց մոտավորապես հետևյալը «Almpormp irrop oprorr ralaao: Ropoyi 50»: Ես կարծեցի  ինչ-որ անօթևան մարդ է և փող է խնդրում, բայց ինչ-որ բան ինձ տարօրինակ էր թվում:: Ես հարցրեցի. «Ես քեզ չեմ հասկանում: Ի՞նչ ես ասում»: Նա կրկնեց նույնը և ես կրկին ոչինչ չհասկացա: Կրկնեց մի քանի անգամ: Բայց միևնույնն է չէի հասկանում:

Ես մտածեցի, որ նրա  մոտ ինսուլտ է և չի կարողանում բառերը կապակցված արտասանել: Հարցրեցի, արյդյո՞ք օգնության կարիք ունի: Նա պատասխանեց անորոշ կերպով: Ես հարցրեցի, արդյոք նա պետք է զանգի մեկին: Պատասխանն անհասկանալի էր:

Զանգահարեցի 112, բացատրեցի իրավիճակը, միացրեցին  շտապօգնություն: Ես ամեն ինչ նկարագրեցի նրանց, նրանք ասացին, որ  շտապօգնության սպասենք: Հետո ինձ հետ զանգեցին ոստիկանությունից և նկարագրեցին անձի նշաններ, ես հաստատեցի նրանց ասածը: Ինձ ասացին, որ նա կորել է, և  երեկվանից փնտրում են նրան: Նրանք խնդրեցին  նրա մոտ գտնել  կնոջ հեռախոսահամարը  և հայտնել նրան:

Ես կանչեցի նրան, ուրախացավ: Շտապօգնությունը ժամանեց  և նրան տարավ:

Գլխումս անընհատ մի միտք է, եթե ես այդ ժամին չգնայի այդ ճանապարհով և չհանդիպեի նրան, ինչ կլիներ նրա հետ, ով կօգներ այդ ամայի ճանապարհին, գիշերվա այդ ուշ ժամին: Այդ ցուրտ ձմռան գիշերը երևի նա ողջ չէր մնա:

Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ Goodinfo-ն